Μύθοι
& Αλήθειες

Η θεραπευτική σχέση ομοιάζει με τις διαπροσωπικές σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει ένας άνθρωπος ως προς τις ποιότητες της συναισθηματικής εγγύτητας, της δυνατότητας έκφρασης, της εμπιστοσύνης, της κατανόησης και της υποστήριξης. Ωστόσο, τα σημεία που διαφοροποιούν τη θεραπευτική σχέση από τις υπόλοιπες σχετίζονται τόσο με το πρόσωπο του ψυχολόγου όσο και με το πλαίσιο της σχέσης.

Ο ψυχολόγος είναι ένα άτομο που έχει λάβει ακαδημαϊκή εκπαίδευση και διαθέτει εμπειρία στο αντικείμενο της ψυχολογίας. Στο πλαίσιο της επαγγελματικής και προσωπικής του ανάπτυξης, ο ψυχολόγος μπορεί να βρίσκεται σε εποπτεία και ατομική θεραπεία ή να την έχει ολοκληρώσει. Ως επαγγελματίας, ο ψυχολόγος, κατέχει την νόμιμη άδεια να εξασκεί το επάγγελμα ακολουθώντας τους δεοντολογικούς κανόνες που το διέπουν, όπως είναι η τήρηση του απορρήτου και της εχεμύθειας.

Ο τρόπος που κάνει χρήση του εαυτού του ο ψυχολόγος μέσα στη θεραπευτική σχέση είναι τέτοιος ώστε να βάζει σε παρένθεση τις προσωπικές του απόψεις, τα βιώματά του και τα τυχόν στερεότυπα, για να μπορέσει να ακούσει ενεργητικά και χωρίς προκαταλήψεις τον άνθρωπο τον οποίο έχει στην απέναντι πολυθρόνα.

Ταυτόχρονα, το θεραπευτικό πλαίσιο είναι έτσι διαμορφωμένο ώστε να παρέχει στον άνθρωπο τον χρόνο και τον χώρο όπου μπορεί να εκφραστεί και να ακουμπήσει την ψυχή του, γνωρίζοντας ότι δεν θα λογοκριθεί ούτε θα αξιολογηθεί, αλλά αντιθέτως, θα αντιμετωπιστεί με πλήρη σεβασμό προς την ανθρώπινη αξία και τη μοναδικότητά του.

Έχοντας τον ψυχολόγο συνοδοιπόρο στην ψυχοθεραπευτική διαδρομή, ο άνθρωπος θα μπορέσει να δώσει τις λύσεις και τις απαντήσεις που ταιριάζουν στη δική του ξεχωριστή και μοναδική ύπαρξη.

Η πεποίθηση ότι «τα καταφέρνω μόνος μου και δεν χρειάζομαι καμία βοήθεια», ενδεχομένως, δεν είναι απόδειξη δύναμης ή αυτοθυσίας. Το να διαβεί ένας άνθρωπος το γραφείο του ψυχολόγου αναζητώντας υποστήριξη αποτελεί μια συμβολική πράξη γενναιότητας και μια χειρονομία φροντίδας που κατευθύνεται στον ίδιο μας τον εαυτό.

Η βαθύτερη κατανόηση του εαυτού, μέσα από τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας και με τον ψυχολόγο συμπαραστάτη, συνιστά ένα διπλό εγχείρημα παρρησίας και απελευθέρωσης: Χρειάζεται περίσσιο σθένος, δέσμευση και θέληση η αποκάλυψη του εαυτού και των δυσκολιών μας αφενός μεν σε έναν άνθρωπο που αρχικά δεν γνωρίζουμε και αφετέρου δε, το να στρέψουμε το βλέμμα, με μια καινούρια ματιά, στον ίδιο μας τον εαυτό.

Ο στίχος του Ανδρέα Κάλβου στην Τέταρτη Ωδή, το ότι «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία», σε έναν παραλληλισμό, θα μπορούσε να μας υπενθυμίζει λυρικά ότι το αντίστοιχο ψυχοθεραπευτικό εγχείρημα προς τη συμβολική ελευθερία του εαυτού μας, μπορεί να κατορθωθεί εάν το αποτολμήσουμε.

Ο ψυχολόγος δεν διαθέτει εκ του νόμου την άδεια να συνταγογραφήσει φάρμακα, αρμόδιος περί αυτού είναι ο ιατρός αντίστοιχης ειδικότητας.

Η φαρμακευτική υποστήριξη που μπορεί να λαμβάνει το άτομο δεν αποκλείει την παράλληλη υποστήριξή του μέσω ψυχοθεραπείας. Και αντιστρόφως, το να πραγματοποιεί ένα άτομο ψυχοθεραπεία δεν αποκλείει τη συνδυαστική υποστήριξή του με φαρμακευτική αγωγή.

Η διεπιστημονική συνεργασία του γραφείου μας με έγκριτους ιατρούς, εξασφαλίζει την παροχή ολοκληρωμένης φροντίδας της ψυχικής και σωματικής υγείας σε περίπτωση που ο θεραπευόμενος χρειαστεί να υποστηριχθεί φαρμακευτικά και εφόσον το επιθυμεί, μέσω της διαδικασίας της παραπομπής.